Nieuws
Bert blogt: Tussen Magdeburg en Hamburg
Tuesday 27 November, 2018
Na onze enigszins gemengde ervaringen langs het Elbe-zijkanaal en het Mittel-landkanaal waren we aangekomen in Wolmirstedt, een stadje dat niet ver ligt van het punt waar het Mittellandkanal en de Elbe elkaar kruisen met een hoogteverschil van een meter of 20. Er is ook een imposante scheepslift om de hoek bij Rothensee. Je kijkt je ogen uit.
We pakten de draad van de Elberadweg weer op bij Rogätz en reden over een uit-stekend fietspad door een bosrijke omgeving richting Tangermünde, ons reisdoel voor die dag.
Helaas leek de rivier in deze kurkdroge nazomer van 2018 soms meer op een bergbeek en de Auengebieden lagen er zieltogend bij. Bovendien word je bijna overal langs de buitenste dijk van het overstromingsgebied geleid. Je moet het dus grotendeels doen met het landschap langs de Elbe. Dat is op zich niet verkeerd, maar we kwamen hier eigenlijk om langs een rivier te fietsen.
Wel hebben we erg genoten van de rust en de ruimte onderweg. En van de dorpjes en stadjes. Sommige daarvan zijn eeuwenoud en hebben vaak grote bloei gekend. De mensen zijn aardig en behulpzaam. De hele sfeer is overal zo rustig en ontspannen dat het zelfs in de meer toeristische steden langs de Elbe na 10 uur ‘s avonds volkomen uitgestorven lijkt.
Bovendien was de Elbe tot vlak voor Hamburg de grensrivier tussen de Bondsrepubliek Duitsland (BRD) en de Duitse Democratische Republiek (DDR) en dat geeft deze reis ook wel een bijzondere lading. Zo kom je vlak voor Schnacken-burg ineens langs de plek waar de Oost-Duitse partij van boeren en arbeiders gewoon een compleet dorp van de aardbodem heeft laten verdwijnen, omdat een handigerd de grenslijn er dwars doorheen had getekend. Was kennelijk toch een beetje ongemakkelijk voor de partijbonzen. Op deze gedenkplaats hebben ze ook een stuk grens nagebouwd, compleet met schietbunker maar gelukkig zonder landmijnen. De rillingen liepen me 30 jaar na dato nog steeds over de rug.
Vanwege de lage waterstand lagen tot Hoopte bijna alle ponten stil. Met uitzondering van een kort bezoek aan de stadsfeesten van Havelberg zijn we tot Lauenburg niet op de rechteroever geweest.
Stedelijk hoogtepunt van onze reis was natuurlijk Hamburg. Wij logeerden bij de renbaan in Stove, ongeveer 52 km fietsen naar het centrum. Je doet er verstandig aan een vertrekpunt te vinden dichter bij de stad. Wij hadden het plan om terug met het regioboemeltje naar Geesthacht te reizen. Dat werd een enorm fiasco, want ze bleken recent het station van Geesthacht te hebben opgeheven en de bus was het enige alternatief. Kwamen we pas achter toen we op het station van Bergedorf stonden.
Het is echter een belevenis fietsend Hamburg binnen te rijden. We waren bij Hoopte met de pont naar de overkant gevaren en dan valt je op dat de routebordjes met rood zijn beschreven, net zoals de betonning waarmee de vaargeul is aangegeven. Leuk detail voor de maritiem onderlegden onder ons.
De stad vouwt zich als het ware voor je open als je langs de Nord-Elbe fietst naar de Landungbrücke, waar we een retour namen op de pont naar Finkenwerder. Kost maar een paar euri en je krijgt een complete rondvaart. Dikke aanrader.
Al met al was deze reis weer een interessant en leerzaam avontuur. Ik vond het echt jammer dat we vanwege de waterstand aan één oever gebonden waren, want aan de overkant is vast ook veel te zien. Ons traject van Magdeburg naar Hamburg bedroeg 360 km bij een gemiddelde van 51 km per dag. Volgend voorjaar zijn we van plan de rest van de Elbe af te fietsen, mogelijk in combinatie met een bezoek aan het uitgestrekte fruitgebied in Noord-Duitsland.
Misschien komen we elkaar wel tegen.
©Tekst & foto's Bert Vester aka The Grey Biker.
Bert Vester...
Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.