Blog
Bert blogt: pionieren
Wednesday 3 October, 2018
Wij waren van plan dit jaar onze reis langs de Elbe van 2016 te voltooien door van Magdeburg naar Cuxhaven te fietsen. Vanwege verplichtingen in Hamburg hebben we echter besloten buiten de gebaande paden te treden. Beetje pionieren dus.
We vatten het stoute plan op om 250 km langs het Elbe-zijkanaal, en het Mittellandkanaal naar Magdeburg te fietsen en vervolgens een kleine 400 km langs de Elbe naar Hamburg. Cuxhaven loopt niet weg.
Beide kanalen zijn nog betrekkelijk nieuw, bevatten een aantal indrukwekkende waterbouwkundige werken, hebben langs het hele traject een fietspad (vaak aan beide kanten) en verlopen door een afwisselend landschap. Genoeg ingrediënten dus voor een interessant eerste deel van onze rondreis.
Onze eerste ervaringen met dit gebied deden we thuis al op. Ten eerste bleek het niet makkelijk hotelkamers langs de route te vinden. Op de bonnefooi gaan is echt een risico. Ten tweede is dit gebied, vlakbij de Elbe en de Lüneburger Heide, duidelijk verder in zijn toeristische ontwikkeling dan het Saksische deel van de Elbe, met prijzen die beduidend hoger liggen. Prijzen voor overnachting, eten en drinken liggen hier eerder op een Nederlands dan Zuid-Duits niveau.
Het is daarom onbegrijpelijk dat de verantwoordelijke overheden ogenschijnlijk geen enkele aandacht hebben voor de ontwikkeling van het fietstoerisme langs het water.
Ik heb aan onze 2,5 dag langs het zijkanaal echt een dubbel gevoel overgehouden. Ik vond de omgeving afwisselend en op grote stukken prachtig. Ik genoot van de rust en van het gezang van de vogels. Wij hadden allebei echter geen moment het gevoel als fietstoerist welkom te zijn. Dat ligt niet alleen aan de matige tot abominabele staat van het wegdek. Als we het hele stuk van 115 km 5 maal een wegwijzer zijn tegengekomen, is het veel. De bruggen zijn nagenoeg ontoegankelijk voor fietsers en wegafsluitingen worden gewoon niet aangekondigd. Je komt ook nergens een uitspanning tegen, laat staan een tappunt waar je je watervoorraad kunt aanvullen.
Toch is dit hele gebied eigenlijk enorm toeristisch en zijn er talloze interessante fiets- en wandelroutes uitgezet. En juist zo'n prachtig kanaal wordt gewoon genegeerd of over het hoofd gezien door de verantwoordelijke autoriteiten. Een echte gemiste kans en doodzonde; ik snap er gewoon niets van.
Langs het Mittellandkanaal zijn de (meest onverharde) wegen in het algemeen van betere kwaliteit dan langs het zijkanaal. Wat ons echter nogal tegenviel is dat ook hier de overheden het kennelijk teveel moeite vinden fietstoeristen te helpen met richtingbordjes. In Wolfsburg zijn we bijvoorbeeld eerst een paar kilometer langs het VW-hoofdkantoor gereden om vervolgens vast te lopen op een haventje. Een simpel bordje had zoveel geholpen! In de stad troffen we gelukkig aardige mensen die ons verder konden helpen. Anders hadden we daar nog steeds zoekend rondgereden.
Je rijdt ook langs het Mittellandkanaal door een landschap waar bossen en open landschappen elkaar afwisselen. Margaret merkte op dat de weg op sommige stukken kilometerslang kaarsrecht verloopt en dat ze toch liever langs een bochtige rivier fietst. Ik vond dat zelf niet zo'n bezwaar, maar ze had natuurlijk wel een punt. Recht is voor een kanaalbouwer nu eenmaal het meest efficiënt en rivieren houden zich niet zo bezig met efficiency. Toch waren we beiden blij dat we aankwamen in Wolmirstedt, vlakbij de grote waterwerken aan het ongelijkvloerse kruispunt van het Mittellandkanaal en de Elbe.
Wij verheugden ons erop verder te gaan langs onze vertrouwde Elbe Radweg, langs leuke stadjes, over normale, verharde wegen, met richtingbordjes, én met af en toe een prettig terras.
Tot het volgende blog.
©Tekst & foto's Bert Vester aka The Grey Biker.
Bert Vester...
Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.