Blog
Bert blogt: nog meer schade en schande
Wednesday 20 December, 2017
Dit is het tweede blog over de risico's en de gevaren die de argeloze fietser belagen. In het eerste blog vertelde ik over de verstrekkende gevolgen van een ongeval, het belang van het voorkomen van een ongeval en de valkuil van concentratieverlies (de bubbel) op stukken weg met heel weinig verkeer.
Deze keer wil ik het hebben over ongevallen die zelfs de oplettendste fietser "zomaar" kunnen overkomen. Ruwweg vallen de oorzaken uiteen in de categorieën domme pech, gedrag van andere weggebruikers en ja, soms ook eigen schuld. Wat de oorzaak ook is, de gevolgen zijn eigenlijk altijd hetzelfde: fietsers trekken meestal het korte strootje. Ter illustratie zal ik je deelgenoot maken van een paar gevalletjes domme pech uit mijn eigen praktijk.
Ik fietste door een voor mij onbekend park. In een bocht die ruim onder regenwater stond schampte ik langs een onzichtbare, opstaande rand. Daardoor raakte ik uit m'n evenwicht, vloog van de fiets en landde – gelukkig redelijk zacht – in het plantsoentje naast de weg. Tussen de hondendrollen. Sindsdien neem ik nergens meer de gok als ik niet goed kan zien of alles veilig is.
Pantserbanden
Ook ben ik ooit in een bocht onderuitgegaan als gevolg van een langzaam leeglopende achterband. Sinds die dag rijd ik op pantserbanden van een bekend Duits merk. Dat hielp overigens niets toen een stuk tak een gat van zeker een centimeter doorsnee in mijn achterband sloeg. Ik had alle geluk dat de tak mijn voorband had gemist. Anders had ik er – vanwege 30 kmh, nu waarschijnlijk heel anders uitgezien. Veel kan het in ieder geval niet gescheeld hebben.
Op zich deed ik in geen van deze gevallen iets fout, maar de opgedane ervaringen hebben mijn risicobewustzijn aanmerkelijk vergroot. Ik ben behoedzamer op plekken waar ik nooit geweest ben en ik neem veel sneller gas terug als ik een situatie niet vertrouw. Je kan ook zeggen dat mijn onbevangenheid een stuk minder is geworden.
Andere verkeersdeelnemers
Het gedrag van andere verkeersdeelnemers doet echter altijd het meeste stof opwaaien. Dat ze een duidelijke minderheid vormen is op zich prettig, maar helaas ook totaal irrelevant: van alle mensen die je onderweg tegenkomt hoeft er maar één zich onverwacht hufterig, asociaal, onverschillig, respectloos, eigenwijs, dom of egoïstisch te gedragen om het voor jou volledig te verpesten.
Te oud om je aan te passen
Het thema is controversieel omdat de meeste daders nooit zullen erkennen dat ze zich verkeerd hebben gedragen. Of ze behoren tot de groep die vindt dat onoplettend en zorgeloos gedrag op het fietspad gewoon hoort bij deze tijd. Wat volgt is een niveauloze poging je de mond te snoeren en bij gebrek aan argumenten proberen ze zich dan snel eruit te bluffen met de briljante (not!) observatie dat jij als 50-plusser gewoon te oud bent om je aan te passen.
Wijsheid komt met de jaren
En dat brengt me bij de derde oorzaak van ongevallen, jijzelf. Laat het idee los dat het na een ongeval belangrijk is wie het recht aan zijn zijde heeft, stel je risicomijdend op, wees je bewust van je eigen kwetsbaarheid, probeer te anticiperen op het gedrag van andere weggebruikers, zorg dat je goed zichtbaar bent en ga actief om met de veiligheid van jou en van anderen. Zelfs al moet je af en toe je woede en je gevoel van eigenwaarde wegslikken. Dat scheelt uiteindelijk een hoop pijn en ander ongemak. Wijsheid komt met de jaren, dus laten wij maar het goede voorbeeld geven.
Bert Vester...
Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.