Nieuws
maandag 26 juni, 2017
Wie vanaf de Monte del Gozo, de ‘berg der vreugde’ de stad Santiago de Compostela ziet liggen, heeft alle reden om opgelucht te zijn: de wekenlange trektocht zit er bijna op. Even later doemen temidden van bossen, bergen en dalen de torens van de kathedraal op. En als u een paar uur later dan echt op het plein van de kathedraal, de Plaza do Obradoiro staat, heeft u uw pelgrimstocht volbracht.
Doorgaans is het plein voor de kathedraal gevuld met medepelgrims en aan de bonte mengeling van talen is goed te merken dat deze pelgrimsroute mensen uit alle delen van de wereld trekt. De meeste pelgrims gaan eerst maar eens een tijdje op het plein zitten om de prachtige gevel van de kathedraal te bewonderen en alle gebeurtenissen op zich in te laten werken.
Bij het hoofdaltaar van de kathedraal staat het beeld van de apostel Jacobus de pelgrims op te wachten. Alle pelgrims omarmen het beeld en bedanken het of spreken een wens uit: pas dan zijn ze echt aangekomen in Santiago. In het pelgrimsbureau tegenover de kathedraal kunnen de pelgrims de ‘Compostela’, de pelgrimsoorkonde ophalen. Na het bezoek aan de Plaza do Obradoiro is er om twaalf uur een bedevaartmis. Tijdens de mis zit de kathedraal vol uitgeputte maar gelukkige pelgrims, amper bekomen van de vermoeienissen van de reis.
Santiago telt 46 kerken en honderden kerktorens, een ongekende rijkdom aan religieuze bouwkunst. Het is geen wonder dat de stad door UNESCO op de werelderfgoedlijst is geplaatst. Met blokken van lokaal graniet bouwde men in de loop der eeuwen kloosters en pelgrimsherbergen voor de groeiende schare aan bedevaartgangers. De pelgrims brachten de stad en haar inwoners grote welvaart, wat terug te zien is aan de vele kerken, monumentale huizen en pleinen.
