Nieuws
Bert blogt: Eifelse avonturen
Friday 15 June, 2018
Rondom het laatste weekend van mei hebben mijn vrouw Margaret en ik een paar dagen in de Eifel gefietst. Ik had mijn zinnen gezet op de veelgeroemde Vennbahn Radweg, een 125 km lang voormalig spoortracé tussen Aken en Troisvièrges in Luxemburg. Margaret wilde graag fietsen langs de Rur/Roer. De Rurradweg loopt over een traject van 161 km van het Belgische Signal de Botrange naar Roermond.
Beide routes kruisen elkaar bij Monschau. We besloten de Vennradweg van Aken naar Monschau rijden (52 km) om dan te switchen naar de Rurradweg tot Düren. Als een soort probeertocht.
De Vennbahn Radweg begint bij Aachen Rothe Erde. Dat station is een gruwel voor bepakte fietsers. Nadat je via de steile trap zonder fietsgoot weer op straatniveau staat, vind je het eerste richtingsbordje naar Monschau rechtsaf de ingang uit en onder het spoorviaduct door. De hele tocht is uitstekend bewegwijzerd.
De route wordt terecht geroemd om de afwisselende en mooie landschappen. Wat niemand je echter vertelt, is dat je veel beter in de andere richting kunt fietsen. De eerste 10 à 15 km gaat het hier en daar ook naar beneden, maar dan volgen zeker 25 km vals plat omhoog tot Lammersdorf. Het gemiddelde is slechts 2%, maar het is genoeg om langzaam alle kracht uit je benen te zuigen. Na een kilometer of tien heb je dan ook niet veel oog meer voor het landschap. Eifelaars en andere kenners pakken de bus naar Monschau/Lammersdorf en fietsen naar Aken. Veel relaxter. Of hak deze etappe in twee delen.
Ik begrijp echt niet hoe alle JijBuizerds en andere “deskundigen” glashard kunnen doen alsof dit traject voor iedereen zo makkelijk te fietsen is. Zeker als je met bagage fietst, is dat gewoon niet waar.
Margaret heeft het volgehouden tot even voorbij Roetgen. Daar kreeg ze zware kramp door de constante druk op de bovenbenen en konden we niet meer verder. Gelukkig gaf iemand ons met fietsen en al een lift naar Monschau. Zulke aardige mensen daar in de Eifel!
Vanwege Margaret’s nog pijnlijke spieren en de waarschuwing dat we tussen Monschau en Kall nog een paar fikse hellingen in de Rurradweg konden verwachten, besloten we de zaterdag in Monschau te blijven hangen en de fietsbus van vier uur te nemen naar ons volgende hotel. Leuk stadje en genoeg te zien.
Lang verhaal kort, de fietsbus bleek alleen op zondag te rijden. De baas van ons hotel was zo vriendelijk ons met een camper op te halen. Kostte hem minstens anderhalf uur. Zulke aardige mensen daar in de Eifel!
De zondag fietsten we via Sistig naar Kall (bijna alles bergaf!) en van Kall ging het over een vlak fietspad langs de Urft naar Gemünd. We volgden de Urftseestrasse helemaal langs het water tot Heimbach. Dat waren ongeveer 30 heerlijke kilometers langs de Urft door het Nationalpark Eifel. Je komt onder meer langs Vogelsang - een beruchte Nazi-vesting - en een schilderachtig stuwmeer. Een stukje voorbij de stuwdam krijg je echter twee brute hellingen, gelukkig ook gevolgd door twee prettige afdalingen.
De volgende dag reden we van Obermaubach naar Düren, ongeveer 14 km van de Rurradweg. Het was een heerlijk traject. We fietsten over schaduwrijke, vaak onverharde, vrijliggende paden terwijl de vogels hun uiterste best deden en de rivier naast ons zacht lag te murmelen. Deze route gaan we zeker nog eens uitrijden.
We moesten onze auto ophalen in Eschweiler en reden vanuit Düren via Schevenhütte, dwars door een prachtig natuurgebied met net voor het einde een 5,2 km lange martelgang bergop.
Als je geen klimgeit bent op de fiets, moet je echt je trajecten met grote zorg uitzoeken en goed het hoogteprofiel bestuderen. Dat is niet lastig want in de hele Eifel vind je wel iets moois. En natuurlijk, zulke aardige mensen daar in de Eifel! Echt wel.
© Tekst & foto's Bert Vester aka The Grey Biker
Bert Vester...
Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.