Logo Fietsen123

Blog

Bert blogt: Een aangename kennismaking met de Moselradweg

Tuesday 27 June, 2017

Bert en zijn echtgenote Margaret togen onlangs naar de Moezel voor een kennismaking met de Moselradweg. Dat smaakte naar meer...

In het weekend van 17 en 18 juni waren Margaret en ik aan de Moezel. Met onze fietsen natuurlijk, want we hadden al veel goeds gehoord over de Moselradweg. We logeerden in het gezellige familiehotelletje Hotel Kachelburg in Dieblich, middenin het prachtige gebied tussen Cochem en Koblenz.

Wagneriaans

Op de eerste dag wilden we vanaf het hotel langs de rivier naar Koblenz te fietsen. Helaas, dat bleek geen goed idee. Net buiten Dieblich hield het fietspad abrupt op, waardoor we gebruik moesten maken van een soort vluchtstrook aan de linkerkant van de Bundesstrasse. Dat leidde er weer toe dat sommige automobilisten ons er met driftig lichtgeknipper en wapperende handen op wezen dat we niet in Engeland waren. Ach, het leven van de fietser.

Eenmaal in Koblenz hadden we over de kwaliteit van de fietspaden niets meer te klagen en we reden dan ook vlotjes naar het beroemde Deutsches Eck, waar de Moezel in de Rijn stroomt. Hier staat overigens ook een gigantisch ruiterbeeld van keizer Wilhelm I op een pompeus monument voor de Duitse eenheid. Heel erg Wagneriaans allemaal - groots en meeslepend.

Langgerekt ‘Vondelpark’

Na al deze Teutonische overdaad hebben we heerlijk langs de Rijn gefietst, richting Rhens. Je rijdt vanaf het Deutsches Eck langs de Rijn over een brede laan door een soort langgerekt Vondelpark vol met relaxende locals. Aan het eind van de weg werd het nog een beetje lastig, want we stonden plotseling op een soort eiland, echter zonder de rivier te zien. De Garmin leidde ons naar de provinciale weg en op zich klopte dat. Maar ja, aan de andere kant van de spoorbaan zagen we fietsers rustig langs het water peddelen en dat wilden wij dus ook. Een stukje verderop, in Stolzenfels, kwamen we via een tunneltje alsnog op het fietspad terecht.

Vakwerk

Rhens is een aardig stadje, met een stuk stadsmuur, kromme straatjes, veel vakwerk en tegenover het middeleeuwse stadhuisje een gezellig terras naast de stadspomp. Ons idee om binnendoor terug te fietsen naar Dieblich werd ons snel uit het hoofd gepraat door de waardin: heel steile hellingen en nogal wat motorrijders die hun overdaad aan testosteron kwijt moeten. Nee, dank u wel, daar hadden we absoluut geen zin in. We fietsten dus dezelfde weg terug en kwamen erachter dat we op de heenweg gewoon naar de rivier hadden moeten rijden om die daarna rechtsaf volgen. Een gedetailleerde fietskaart heeft zo zijn voordelen, bleek maar weer.

Eten aan de oever

Vanuit Koblenz reden we via de andere oever terug naar Dieblich. Dat bleek een veel betere keuze. Vrijwel het gehele traject loopt over vrijliggende fietspaden van behoorlijke kwaliteit. Vlak voor de brug bij Kobern-Gondorf hebben we lekker gegeten, met uitzicht op de rivier en een heerlijke, frisdroge wijn in het glas. Hoezo, de Moezel kent alleen maar mierzoete Rieslings?

Proost!

Uitbuikend en in een heel rustig tempo fietsten we het laatste stukje van de brug terug naar het hotel. Afgelegde afstand: 65 kilometer, dus die warme douche hadden we wel verdiend, net als de wijn en een goed boek. Proost - op een zomerse avond aan de Moezel. Zucht!

Autovrij genieten

De volgende dag was, helaas voor het laatst, tussen Winningen en Pünderich de provinciale weg autovrij verklaard voor "Happy Mosel", een heel prettige, bijna anarchistische fietservaring. Sowieso is het echt prachtig fietsen langs de Moezel: het heuvellandschap, de wijngaarden en de kasteelruïnes op de achtergrond - je kijkt je ogen uit. Wij reden zo'n 60 km van Alken naar Cochem en terug.

Cochem

Cochem is een toeristisch stadje aan de voet van de imposante Reichsburg. We hebben wat sfeer geproefd in het gezellige centrum en een fijne Eiskaffee gedronken op het bomvolle terras van een Italiaanse ijssalon.

De rest van de Moselradweg zit in onze bucketlist, in ieder geval vanaf Trier. Zeker weten.

Beeld: Bert Vester

Over Bert Vester

Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.